La forêt de Tartagine
Het bos van Tartagine - Melaja ligt in het noordwesten van Corsica, in de bergketen Cintu - Rotondu. Het beslaat twee parallelle valleien die de rivieren Tartagine en Melaja beschermen: deze komen samen en vormen de rivier Tartagine, die 20 kilometer verder in de Golu uitmondt. Sinds 2002 behoort het bos van Tartagine tot de Territoriale Collectiviteit van Corsica. Het ontdekkingspad is een relatief gemakkelijke wandeling die dit bos doorkruist en op de terugweg de rivier volgt in een lus.
Met een oppervlakte van 2858 hectare is het een typisch eilandbergbos. De bosrijke omgeving is 1741 hectare. De Corsicaanse laricio-den beslaat ongeveer 40% van het bosoppervlak. Het wordt gevonden op de noordelijke helling van de twee valleien, waarbij de lagere delen van de zuidelijke helling voornamelijk worden ingenomen door zeedennen. Andere soorten zoals wratachtige berk, steeneik, kastanje, evenals geurige els zijn onder andere aanwezig in het bos. Fauna is ook goed vertegenwoordigd. Tijdens een wandeling heeft u misschien het geluk enkele roofvogels te spotten, zoals de lammergier, steenarend of havik. Andere Corsicaanse soorten leven ook in het Tartagine-bos, zoals de Corsicaanse boomklever, de Corsicaanse salamander of, in de rivieren, de Corsicaanse forel of de Corsicaanse euprocte. De Corsicaanse Moeflon, de ware "koning van de berg", beperkt zich in de zomer tot de bovenste delen van het massief en geeft in de winter de voorkeur aan de zuidelijke helling van Tartagine.
l’Euprocte de Corse
Hoe kom je bij het Tartagine-bos Om bij het Tartagine-bos te komen, moet u het charmante dorpje Olmi-Capella bereiken en de D963 nemen richting het boshuis. Zoek gewoon naar "Tartagine maison forestière" in uw GPS en u komt er direct uit. Je kunt een korte stop plannen in het centrum van het dorp Olmi-Capella op de heen- of terugreis, het is heerlijk en er is een heel handig kruidenierswinkeltje dat wordt gerund door hele aardige mensen!
Eenmaal aangekomen is er een parkeerplaats om uw auto te parkeren en wordt het begin van het pad in het Tartagine-bos duidelijk aangegeven met een bord.
Het bospad van Tartagine
Er zijn andere wandelroutes in de buurt van het boshuis, maar we hebben voor gekozen om het ontdekkingspad “In Giru à a Mazzola”, relatief gemakkelijk voor een lus van 4,3 km in ongeveer 2 uur wandelen. Het begin van het pad is gemakkelijk te vinden en staat overal met gele cirkels aangegeven. Er zijn regelmatig "stations" langs de route in het bos met informatieborden.
Je begint op de hoogten, tussen de dennen, het klimt behoorlijk maar het gaat langzaam. Het eerste "station" is een informatiebord over de belangrijkste bomen van het bos (de Corsicaanse laricio-den, de maritieme den en de steeneik). “Station” nummer 2 ligt iets verder weg en informeert u over het risico op brand. Dit bos is altijd het slachtoffer geweest van branden. Onder de belangrijkste branden kunnen we die van 1861 (400 hectare verbrand), 1952 (650 hectare) en die van 2003 noemen, als gevolg van blikseminslag, die 1493 hectare verwoestte. Tijdens de zomer, op een winderige dag, kan de toegang tot het bos zelfs verboden zijn. Bijna de helft van de bosbranden is te wijten aan onzorgvuldigheid, wees voorzichtig.
De rest van het pad is na de hut niet zo makkelijk te vinden, let op de gele cirkels en ga niet rechtdoor met je hoofd naar beneden, dit is een tip! Je blijft klimmen om andere informatieborden te zien, vooral over de Euprocte de Corse, voordat je begint af te dalen op een breed pad. Dit deel is het minst interessante van de wandeling.
Eenmaal beneden loopt het bospad van Tartagine langs de rivier: het is helemaal fantastisch! Neem de tijd om even te stoppen om de plek te waarderen. De rivier is erg mooi met op sommige plaatsen hele grote rotsen. U bevindt zich hier in de zogenaamde onderste forelzone (forel domineert maar paling is nog aanwezig) van de Tartagine rivier. Het is een zijrivier van de beroemde en langste rivier van Corsica: u Golu.
Het pad gaat dan een stukje omhoog en je komt op een mooi rotspad. Je zult een kleine stroom en zijn waterval moeten oversteken voordat je verder gaat en aankomt bij het laatste station: het boshuis, gebouwd in 1868-1869. De twee boswachters waren destijds op de begane grond gehuisvest en de sergeant op de eerste verdieping. De bijgebouwen van het boshuis bevatten een oven, een overdekte wasplaats en stallen uit 1889 (rechtsonder). Tegenwoordig is het boshuis van Tartagine omgetoverd tot een lodge om de vele bezoekers die het bos komen ontdekken te ontvangen. Je kunt er wat drinken een ijsje eten en zelfs overnachten.
