Beschrijving van de wandeling

​Op zoek naar een idyllisch plekje op Corsica? Dan mag je de wandeling naar het Lac de Nino niet missen. Dit meer ligt in een breed, groen keteldal hoog in de bergen, omringd door de grillig gevormde rotsachtige pieken van het Corsicaanse binnenland. De vredige sfeer die er heerst wordt nog versterkt door de koeien en paarden die op de geelgroene oevers van het meer grazen.

​Het bergmeer Nino is de bron van de rivier Tavignano, die via Corte richting de Tyrreense Zee aan de oostkant van Corsica stroomt. Hoewel het vrij diep in de bergen van Corsica ligt, is het een populaire bestemming onder wandelaars. De GR20 loopt er vlak langs, en bovendien is het bekend om een natuurfenomeen: de zogenaamde pozzines rondom het meer. Dit zijn een soort kleine vennetjes in een graslandschap die met elkaar verbonden zijn door kanaaltjes, uitgesleten door smeltende sneeuw. Je kunt het meer op enkele manieren bereiken. Naast de GR20 is er ook een direct pad vanaf de weg, de D84, naar het meer toe. En dat pad neem ik vandaag, op mijn wandeling naar het Lac de Nino.

Bij het begin van de wandeling naar het meer is het nog moeilijk voor te stellen welk landschap je boven te wachten staat. De route voert allereerst door een dennenbos, over een langzaam stijgend en goed aangegeven pad. In totaal is het ongeveer 700 meter stijgen naar het hoogste punt, maar het zwaartepunt wat hoogtemeters betreft ligt op het laatste deel. Verderop in het bos moet je al iets meer je best doen om de route te volgen, want daar is het pad regelmatig iets minder goed te zien. Gelukkig zijn er tal van herkenningspunten, waarvan een met stenen volgestopte boomstronk misschien wel het meest bijzonder is. Overal langs de route zijn trouwens kunstwerkjes van boomstammen en stenen te zien die wandelaars in de loop der tijd hebben achtergelaten.

​Koeien en paarden

Na de Bergeries de Colga wordt het pad lastiger. Niet per se voor Corsicaanse begrippen, want ik weet inmiddels dat er op Corsica heel veel wandelingen zijn waarbij je af en toe de handen moet gebruiken om over stenen en rotsen te klimmen. De gemiddelde wandeling op Corsica is niet hetzelfde als de gemiddelde wandeling in de Alpen, zoveel is me wel duidelijk. Ruim twee uur na het begin van de wandeling staan we boven op de Bocca a Stazzona. Voor de terug weg volgt u dezelfde route.

©Frankrijk Puur

Een beschrijving hoe je bij de waterval Cascade de Piscia di Gallo komt. Deze waterval is 60 meter hoog maar is niet de hoogste waterval van Corsica. Dat is de Cascade du Voile de la Mariée met 70 meter.

Cascade de Piscia di Gallo

De waterval draagt vanwege de manier waarop het water uit de steile rotswand stroomt ook nog eens een bijzondere bijnaam: de “hanenpis”. Je loopt in ongeveer een uur naar de Cascade de Piscia di Ghjaddu toe en is daarmee een mooie (voor Corsicaanse begrippen) korte wandeling om toe te voegen aan je dagtrip door het binnenland van Corsica.
Waar ligt de Cascade de Piscia di Gallo?
​De Cascade de Piscia di Ghjaddu (Piscia di Gallo) ligt op 3,5km ten noorden van Lac de l’Ospédale, op 45 minuten rijden ten noordwesten van Porto-Vecchio op Corsica.

Parkeren.
Je kan je (huur)auto betaald parkeren (€4) op de parkeerplaats of zet je auto gratis langs de kant van de weg (D368). Betaling van de parkeerplaats is alleen met contant geld mogelijk bij de ingang van de parkeerplaats, dus zorg dat je wat contant geld bij je hebt.

De wandeling
​De wandeling start aan de rechterkant van het parkeerterrein en gaat linksaf tussen de snackbars La Cascade en U Diamente door. Vanaf hier leiden de gele markeringen je naar de waterval en passeer je eerst een kleine brug. Vanaf hier loopt het licht dalende en steenachtige pad verder richting het bos en volg je de oevers van een naastgelegen rivier.

Eenmaal in het bos wordt het pad wat breder en kom je uiteindelijk ook uit bij de rivier, welke je ook moet oversteken. Bij ons stond in september het water niet al te hoog, dus je kon makkelijk over de stenen rivierbedding heenlopen. Vraag voordat je gaat wandelen dan ook even na hoe hoog het water staat, zodat je niet halverwege je wandeling tot de ontdekking komt dat je niet aan de overkant kunt komen. Zeker na zware regenval kan het voorkomen dat het water wat hoger staat dan normaal.

Nadat je de rivier bent overgestoken volgt er een korte klim naar boven en sta je ineens op een plateau. Vanaf hier kijk je uit over een prachtige landschap vol met dennenbomen, rotsen en struiken. Tussen de struiken door zie je de beek (Ruisseau de Palavesani) zich een weg banen naar beneden, uitkomend bij de waterval. Boven op het plateau loopt het pad verder naar links en heb je na een minuut of 5 lopen een fantastisch uitzicht over het Alta Rocca gebergte. Je vind op deze plek ook een bijzondere steen met een gat erin en welke wel lijkt de balanceren op de rots eronder: de Rocher Sentinelle. Deze rots is over de jaren zo gevormd door erosie en is een leuk punt om wat creatieve foto’s te maken (op eigen risico).

​Vanaf de Rocher Sentinelle start je de afdaling naar de waterval en wordt de wandeling moeilijker. Het steenachtige pad gaat over in een rotspad. Doe vooral rustig aan en laat je niet opjagen door anderen terwijl je je een weg naar beneden baant over de rotsen. Na de eerste afdaling zie je in de verte de waterval al liggen en heb je op een vlak stuk even de mogelijkheid om uit te rusten, alvorens je verder naar beneden kan klimmen naar het uitzichtpunt.

​Dit laatste gedeelte gaat over een aantal traptreden bestaande uit hoge en grote rotsblokken en is beveiligd met een staalkabel. Zeker als je net als ik korte benen hebt is deze staalkabel erg fijn om je even aan vast te houden terwijl je naar boven of naar beneden klimt. Deze laatste afdaling duurt ongeveer 5 minuten en komt uit bij je eindpunt: het uitzichtpunt op de waterval. Helaas heb je door de vele bomen geen vrij uitzicht op de waterval, maar ondanks de bomen is het toch zeker de moeite waard om er heen te lopen.

Duur van de wandeling
Het pad naar de waterval is 2,5km lang. De wandeling zou je in totaal in 1,5 uur (retour) moeten kunnen maken, maar dit is absoluut zonder pauzes en fotostops. Wil je net als ik af en toe even pauzeren, stoppen voor een foto en nog even van de omgeving en het uitzicht op de waterval genieten? Reken dan in totaal op ongeveer 2,5 uur, inclusief afdaling naar het tweede uitzichtpunt. Moeilijkheidsgraad wandeling
​Vanaf de parkeerplaats tot aan de afdaling naar de waterval is het een lichte wandeling. Je loopt over een steenachtig pad en deels door een bos, met hier en daar wat lichte klimmen en afdalingen over rotsen. Het laatste gedeelte, zodra je de afdaling gaat maken richting de waterval, is moeilijk. Het steenachtige pad veranderd hier in een pad van rotsen en een trap van hoge en grote rotsblokken, waarbij een staalkabel je enige houvast is.

Hoogteverschil
Vanaf het startpunt daal je een kleine 150 meter af naar de waterval, van een hoogte van 950m naar 836m.
Is de wandeling geschikt voor kinderen?
​Vooral het laatste gedeelte van de wandeling naar het uitzichtpunt is niet geschikt voor kleine of kleinere kinderen. Het steenachtige pad gaat hier eerst over in pad van rotsen, waarna je afdaalt naar het uitzichtpunt via een aantal traptreden bestaande uit hoge en grote rotsblokken. Een staalkabel is hier je enige houvast en hangt voor kleine kinderen te hoog om aan vast te houden. Vanaf het uitzichtpunt kan je nog verder naar beneden klauteren naar de waterval, maar dit is geheel op eigen risico en zeker af te raden met kleine of kleinere kinderen. De rotsen kunnen glad zijn en er is tevens geen mogelijkheid om je ergens aan vast te houden om naar beneden en weer terug naar boven te klimmen.

Zorg voor goede schoenen in ieder geval geen slippers.

©​justgotravel

​Scala Santa Di Bastia

Op platteland van Bastia en te bereiken viaeen wandeling van 20 minuten van het stadscentrum, herbergt de kapel van Monserato een uiterst zeldzame "heilige trap".

De inwoners van Bastia verkregen het van paus Pie VII, die hen bedankte voor hun warm welkom voorbehouden aan 424 Romeinse prelaten die verbannen waren naar Bastia nadat ze zich hadden verzet tegen Napoleon 1e. Volgens de traditie worden de gelovigen, die op hun knieën klauteren in een ware geest van berouw, ontheven van al hun zonden. Naast de luxueuze heilige trap bedekt met fluweel en met verguld hout, bevat de kapel, versierd in barokke stijl, een prachtig marmeren beeld van de Maagd en het Kind daterend uit 1637.

Laten we teruggaan naar de kust, richting Coti-Chiavari, ten noorden van Porto-Pollo en de wandeling volgen die Agatha Christie in 1926 heeft gedaan. Zoals verteld door Marie-Jean Vinciguerra (Literary Chronicles), verdween de Engelse romanschrijver na een periode van tegenslagen die samenviel met haar terugkeer uit Corsica. 
​

​Waar ging de beroemde schrijver naartoe op Corsica?
​
Laten we op zoek gaan naar haar leidende rol, naar haar karakter, de heer Satterthwaite, die een excentrieke Engelse hertogin vergezelde in 'Mr Quinn on a voyage' (kort verhaal van The World's End). Na Ajaccio gaan de twee Engelsen uit het verhaal van Agatha Christie naar Coti-Chiavari, een dorp, dat in die tijd was samengesteld uit 'vijf of zes stenen huizen'. De sneeuw bedekt de bergen en in de mist roept de hertogin "we zijn aangekomen aan het einde van de wereld!" - waaraan Satterthwaite toevoegt: "Dit is echt een buitengewone plek, je voelt dat zo ongeveer alles hier kan gebeuren, en we kunnen iemand ontmoeten. "En aangezien het totaal onverwacht was, hoewel gebruikelijk voor hem, verscheen Mr Harley Quinn, de avontuurlijke metgezel van Satterthwaite. Terwijl de sneeuw valt, biedt hij ze een schuilplaats aan in een herberg, in een piepkleine kamer die behoorlijk donker was, het enige raam gaf weinig licht. Vanaf het einde van de kamer kwam een ​​warme gloed.
​

​Marie-Jean Vinciguerra geeft bewijs van de anekdote in The Literary Chronicles, en zestig jaar later nam hij dezelfde route als de Engelsen hadden genomen, deze keer vergezeld door Henri Antona, de burgemeester van Coti-Chiavari. Toen ze aankwamen wat Agatha Christie het 'einde van de wereld' had genoemd, las hij haar verhaal voor. Het was toen dat Henry Antona zich realiseerde dat de romancier zijn oma's vestiging tot in het laatste detail had beschreven - dit was ergens waar hij zijn jeugd had doorgebracht. Vinciguerra hadhet einde van zijn onderzoek berijkt. Agatha Christie was inderdaad in Coti-Chiavari persoonlijk geweest.

Uittreksel uit: La Corse des écrivains van Thierry Ottaviani

Afbeelding: Alta Frequenza ©
​

Bij Olmeto ligt La Raggia een waanzinnig uitzicht meer zien klik hier een absolute aanrader. Propriano met zijn haven, restaurants dichtbij. Onvergetelijke zonsondergangen vanaf uw terras. ​

Stem op de vogelboom voor de Europese boom van het jaar.

​SOORT: KURKEIK (QUERCUS SUBER)
LEEFTIJD: 200-230 JAAR
REGIO: GHISONACCIA, HAUTE-CORSE, FRANCE

De beschermde kurkeik "Arburacellu" van Ghisonaccia
De omtrek van een roofvogel die zijn vleugels spreidt: de ongebruikelijke vorm van de stam van deze Corsicaanse kurkeik wordt vermoedelijk veroorzaakt door een brand, zoals blijkt uit het gecalcineerde ( blootstellen aan hoge temperaturen onder zuurstofrijke omstandigheden) hart. Waarschijnlijk door een blikseminslag.
​Een mysterie blijft echter bestaan: wanneer je zijn vleugels nadert, ontstaat er een groeiend gevoel van bescherming, loop je een paar stappen verder is dit vluchtige gevoel verdwenen. Heeft de vogelboom magische krachten? Dankzij al zijn beschermers zou deze boom, hoewel blootgesteld aan elementen, het wilde landschap van Ghisonaccia in Zuid-Corsica nog lang moeten verlevendigen. Klik hier om op de Vogel boom te stemmen.

​Yves Goletto, suggereert dat deze boom lijkt op een roofvogel, klaar om te vliegen. Ogenschijnlijk zou het zijn getroffen door bliksem, omdat het hart lijkt te zijn verbrand. Een kurkeik moet minstens 15-18 jaar oud zijn om de schors te kunnen schillen; de eerste laag wordt niet gebruikt, je moet steeds 5-7 jaar wachten. Deze bomen zijn opmerkelijk om te zien, een geschenk van de natuur, en moeten worden beschermd - er kan bijvoorbeeld een certificeringslabel worden uitgebracht om te voorkomen dat ontwikkelaars besluiten deze bomen op een dag te kappen - laten we hopen dat ze eeuwig leven. De bomen mogen tegenwoordig niet meer geschild worden.
​Bekijk hier een video van de boom

Corsica heeft meer zeer opmerkelijke bomen. Vroeger werd vermeld waar ze precies staan tegenwoordig niet meer. Waarom vooral toeristen namen stukjes mee. Gelukkig dus geen vermelding meer. ​Klik hier om op de Vogel boom te stemmen.
​